رهائی شهرضائی (گلچین مناسبتی)
|
{دهه کرامت مبارک باد}
(امام زاده ابراهیم واقع درروستای کُهرویه ازتوابع شهرضا استان اصفهان) *از مرقد امامزاده ابراهیم بوی بهشت می وزد* ایران زمین بنور ولایت منور است خاکش معطر از زراری زهرای اطهر است هر شهر و هر دیار ز اولاد مصطفی (ص) باشد ستاره ای که فروزان چو اختر است در شهرضای ما گذری میکن و به بین هر سمت و سوی آن به چراغی منور است در شهر و روستا و بهر کوی و برزنی یک مرقد از زراوی موسی ابن جعفر است کُهرویه مضجعی بود از جمله مزار زان سبزه زار دشت به یمنش معطر است از مرقد امامزاده ابراهیم بشنوی بوی بهشت رانکه جنابش مطهر است این روستا به میمنت اوست باصفا خاکش گرانبها همه چون در و گوهر است از مردم شریف خداجوی آن بپرس دلهای صاف و پاک چو انهار کوثر است در کوه و دشت و مزرعه با کار و با تلاش در کسب روزی حلال که آن هم مقدر است دلها به مهر آل علی گشته با صفا راه (رهائی) از عذاب تولای حیدر است (اثرطبع استادحاج علی محمدرهائی شهرضائی) در کتیبه ای چنین نگاشته شده است: ( امامزاده محمد و امامزاده ابراهیم در زمان امام رضا با جمعی از امامزادگان از جمله احمد ابن موسی معروف به شاه چراغ در مدینه عازم شیراز بودند که به دستور حاکمان وقت آنها را شهید کردند و دو سر این امامزادگان شریف را به سمیرم و کهرویه بردند و در وسط راه قاتل را کشتند و سرهای این دو بزرگوار را در همانجا به خاک سپرده شده است. این مکان در واقع مدفن بدنهای مطهر این دو امامزاده بزرگوار می باشد. این بنا قدمتی حدود 900 ساله داشته و با این فرض با توجه به گنبد 12 ضلعی آن به دوران سلجوقی و ایلخانیان می رسد. ارتفاع آن از کف 24 متر می رسد. محراب زیبای گچ بری داخل بقعه که آیت الکرسی و سوره حمد روی آن نقاشی شده یکی از آثار مهم و برجسته بقعه محسوب می شود.این مکان و امامزادگان بزرگوار در نزد اهالی و سایر روستاهای همجوار مورد احترام و تکریم هستند. به روایت دیگر: در ده کیلومتری جنوب شهرضا روستایی وجود دارد بنام روستای زیارتگاه که دو امامزاده به نامهای محمد و ابراهیم فرزندان امام موسی کاظم در آن به خاک سپرده شده اند. گنبد آن متعلق به عهد سلجوقی است و به طرز جالبی بنا گردیده، قسمت پایه به شکل دایره است و در روی دایره یک هرم دوازده ضلعی قرار دارد که بر روی هر ضلع نام ائمه اطهار با کاشی و خط کوفی نوشته شده است [ چهارشنبه 92/6/20 ] [ 12:33 صبح ] [ رهائی ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ * رهائی قمشه ای * علی محمد رهائی متخلص به ( رهائی) فرزند یدالله درتاریخ سوم آبانماه یکهزار وسیصد و بیست شش شمسی در شب عید قربان در شهرستان شهرضا (قمشه سابق) درخانواده مذهبی و کشاورز دیده به جهان گشود پس ازگذراندن تحصیلات ششم ابتدایی قدیم به همراه پدر به شغل کشاورزی مشغول شد عشق و علاقه به قرآن و معارف اسلامی چنان بود که مرتب درکلاس درس قرآنی که مربی و استاد آن عموی ایشان حاج شیخ خلیل الله رهائی بودند مرتب حاضر و بهره ها می بردند کلاس قرآن آقای رهائی به شکلی بود که در آن زمان به دلیل جامعیت استاد آن از حیث قرائت و تجوید و صوت زیبا و منحصر به فرد و اخلاق و معنویت ایشان و همچنین علمیت ایشان از نظرعلوم حوزوی به تفسیر و فقه ادبیات وحکمت و فلسفه مشتاقان فراوانی را به این کلاس جذب می نمود و درآن زمان دوره رضاخان و پسر ملعونش که دوران اختناق بود فرصت بسیارخوبی برای اجتماع طالبان حق و حقیقت بود و در بین کلاسهای قرآنی که برگزار می شد کلاس شاخصی بود که برای کسانی که درآن شرکت می نمودند و افتخار می نمودند به حضورشان در این مجلس قرآن که نه تنها قرائت صرف بلکه مجلس درسی بود حول محور قرآن و بسیاری هم به دنبال آن مشتاق علوم حوزوی می شدند و به دنبال فراگیری آن وارد حوزه علمیه و افتخار طلبگی سربازی امام زمان عجل الله فرجه را می یافتند لذا شوق فرا گیری علوم حوزوی در وجود ایشان شعله ور و در آرزوی آن بودند اما به دلیل وضع سخت خانواده ازحیث معیشت که نه پشتیبانی می شدند تا بتوانند با خیالی آسوده به درس و تحصیل بپردازند بلکه داشتند درامور معاش خانواده کمک و یاور باشند توفیق حضور روزانه درحوزه را پیدا نکردند اما علاقه ایشان ایشان را آسوده نمی گذاشت لذا در پایان فعالیت کسب وکار روز و ایام تعطیل با درخواست از فضلا و اساتید حوزه همچون حجج اسلام شیخ محمدعلی مکارمی، شیخ محمدحسین رهائی ،شیخ غلامحسین اسماعیل پور،شیخ علی تاکی(نجفی) ،به محضرایشان حاضر می شدند و به فراگیری علوم حوزوی ادبیات نصاب و صرف و نحو و منطق جامع المقدمات و سیوطی تبصره و عروه و دیگر کتب حوزوی و بهره گیری و مطالعه سایرکتب اخلاقی مانند معراج السعاده و اعتقادی و تاریخی که از علمای دین می یافتند بهره می بردند شوق و ذوق به ادبیات وشعر و انس باکتب و اشعار بزرگانی همچون حافظ وخیام و علامه کمپانی(غروی ) و عمان سامانی و حاج میرزا ن
موضوعات وب
آخرین مطالب
لینک های مفید |