|
رهائی شهرضائی (گلچین مناسبتی)
|
*مخمس* در مدیح حضرت علی ابن الحسین علی اکبر علیهما السلام
وسط هر بند: (جانم علی جانم علی شمع شبستانم علی جانم علی جانم علی نور دو چشمانم علی) ای سرو باغ مصطفی وی گلشن مهر و صفا وی نور چشم مرتضی طاووس باغ کبریا ای معدن جود و سخا نور دل خیر النساء وی لعل گوهر زای تو بر عالمی مشکل گشا نور دو چشمان حسین ای مظهر مهر و وفا ای طلعت زیبای تو مشکوه رب العالمین وی دیده ی بینای تو سرچشمه ی عین الیقین ای غُرّه ی غرای تو روشنگر اهل یقین در صورت و سیرت مَثَل گشتی به ختم المرسلین هنگام رزم اعظم بطل همچون علیِّ مرتضی ای منبع فضل و کمال در خلق و خوی و قیل و قال ختم نبوت را مثال بحر علوم بی زوال لب تشنه ی بحر وصال وی صفحه ی مجد و جلال سرمست جام بی زوال سرشار عشق لایزال نخل ولایت را ثمر از گلشن آل عبا شمع شبستان حسین شهزاده اکبر نور عین بودی به میدان نبرد تو وارث بدر و حنین ای میوه ی قلب پدر وی روح و ریحان حسین در صفِّ هِیجاء حیدری ای مصطفی را نور عین از برق تیغت سیل خون کردی روان از اشقیاء بر شد ز دشمن الحذر هر جا که بنمودی گذر دست تو بر تیغ دو سر فرش زمین شد دست و سر از آستین دست قدر آمد برون خاکم به سر حتی اذانشق القمر با دست خصم بدگهر در لُجّه ی خون غوطه ور گشتی به دشت کربلا رخ بر رخ نیکوی تو بوسید بابت روی تو سرو قد دلجوی تو صد حیف مشکین موی تو غلطان به دشت کربلا شد عارض دلجوی تو لیلا شده مجنون ز غم سرگشته اندر کوی تو سوزد رهائی زین الم ای کشته ی راه خدا (اثر طبع استاد حاج علی محمد رهائی شهرضائی) [ یادداشت ثابت - یکشنبه 95/2/27 ] [ 5:27 عصر ] [ رهائی ]
[ نظر ]
درمیلادحضرت علی بن الحسین علی اکبرعلیه السلام
صبا در ماه شعبان ازجنان مشک تر آورده به رسم ارمغان گویا که درّ وگوهر آورده خطا نبود اگر گویم خُتَن بنموده جان ها را خبر از آن چلیپا موی مشکین دلبر آورده بیا بنشین به بزم ما که ساقی می رسد از ره ز فردوس برین مشک ختام و ساغر آورده سبو بر دوش و بر کف جام و در مجلس کند گردش طهوری صاف و بی غش زان رحیق احمر آورده مسرّت بخش و شادی آفرین آن می که اندر روز میلاد علیِّ اکبر(ع) آورده نگر بر گلشن طاها و یاسین امّ لیلا را که در بیت حسین بن علی(ع)پیغمبر(ص)آورده زبوی جعد مشکینش مشام جان معطر کن که از باغ محمّد (ص) بوی مشک وعنبر آورده کمال وخلق خوی او بود آیینه احمد(ص) ببین بر ما سِوی ، الله اکبر اکبر آورده بیا بنگر که از باغ ولایت در مه شعبان خدای مهربان شیرین بیان دیگر آورده عزیز مرتضی(ع)وحضرت زهرا(س)وپیغمبر(ص) حسین (ع) بردوش زیبا گل چو ماه انور آورده تحیت بر محبین و محمد(ص) را درود از ما رهائی انجمن از شور شادی پر برآورده (اثر طبع استاد حاج علی محمد رهائی شهرضائی) [ یادداشت ثابت - یکشنبه 95/2/27 ] [ 4:28 عصر ] [ رهائی ]
[ نظر ]
در میلاد باسعادت حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام
از یمن وجود تست این عالم کیوانی روشن ز چراغ تست این محفل روحانی بر این کره خاکی تا پای نهادی تو ای مهر جهان آراء عالم شده نورانی در آینه ی حسنت گلزار جنان پیدا بر عارض دلجویت صد عالم عرفانی از یمن قدوم تو گلشن چمن آراء شد در سمت گلستانش بلبل به غزل خوانی مرآت خدا منظر ای نور دل حیدر(ع) احمد(ص) به تو می بالد در عالم انسانی زهرا (س) چو جمالت دید چون گل متبسم شد شعبان ز وجودت شد تا حشر چراغانی از مقدم ثارالله(ع) عالم همه در شادی در غالیه ی مویش عطر گل رُمّانی میلاد حسین(ع) است و نو باوه ی پیغمبر(ص) شاد و خوش و خرّم باش بگذار پریشانی در دایره ی خلقت تو نقطه ی پرگاری در کالبد هستی تو خوبتر از جانی گلبوته ی طاهایی هم لاله ی یاسینی والفجر و لیالٍ عشر هم سوره ی لقمانی کشتی نجاتیّ و مصباح هُدی در لیل ای کهف حصین هستیم سر گرم ثنا خوانی تبریک همی گویم بر جمله محبینش این موهبت عُظمی این رحمت ربّانی جام دل ما یارب پر کن ز ولای او با مهر حسین (ع)آن را بنمای تو نورانی یا رب تو رهائی را کن زائر کوی او این عقده ی دیرین را بگشای به آسانی (اثر طبع استاد حاج علی محمد رهائی شهرضائی) (سروده شده در سوم شعبان 1437 برابر با21/2/1395) [ یادداشت ثابت - یکشنبه 95/2/27 ] [ 4:23 عصر ] [ رهائی ]
[ نظر ]
*در میلاد قمر بنی هاشم حضرت ابالفضل العباسعلیه السلام*
ساقیا جامی بیاور زان شراب انگبین تا کنم روشن چراغ طبع خود ای مه جبین زان ختام روح بخش و زان رحیق مشک بو دم زنم اندر ثنای زاده ی ام البنین(س) بعد توحید و ثنای احمد(ص) و آل علی(ع) نعت عباس(ع) علی(ع) گویم من از روی یقین فاطمه ام البنین(س) ماهی منیر آورده است نو گلی اندر گلستان امیر(ع) آورده است خانه مولا (ع)از این گل دوش گشته مشک بیز بهر فرزندان زهرا(س) او ظهیر آورده است زاده ی حیدر(ع) ابو فاضل(ع) ملاذ العارفین گوهری از بحر مواج امیر المؤمنین(ع) بوسه بر بازوی او زد حیدر(ع) و بر روی او تا رخ عباس(ع) را بیند نگاهی سوی او شکر ایزد کرد مولا(ع)و ثنای کردگار دیده اش روشن شد از زیبا رخ دلجوی او گشت محکم از وجودش رشته ی حبل المتین در بغل بگرفت تا او را امام المتقین(ع) در بنی هاشم ملقب گشته او ماه منیر هم ابالفضل(ع) است و عباس(ع) وعلمدار امیر(ع) در زمین کربلا او بهر مولایش حسین(ع) ساقی و میر و علمدار و وزیر است و ظهیر باب حاجات است عباس علی(ع) بر مؤمنین بر جمیع عارفین سرچشمه ی عین الیقین در گرفتاری مکن غفلت از این باب نجات تا بنوشی از سبوی حضرتش آب حیات در ره اسلام و ایمان دست و سر داد و بگفت من شهید دین و قرآنم لب آب فرات تا رهائی بوسه زد بر تربت او از یقین گفت از این گل مشام جان من شد عنبرین (اثر طبع استاد حاج علی محمد رهائی شهرضائی) [ یادداشت ثابت - سه شنبه 95/2/22 ] [ 3:7 عصر ] [ رهائی ]
[ نظر ]
در میلاد حضرت علی بن الحسین سیّدالساجدین امام زین العابدینعلیه السلام
دست حق در پنجم شعبان در رحمت گشود جلوه ی دیگر ز مشکوة ولایت را نمود روشن از این کوکب دُریّ شده ار ض و سماء چارمین اختر فروزان گشت در ملک وجود عالمی روشن شد از بدر منیر مشرقین از جمال و جلوه ی این واقف غیب وشهود این قمر طالع شده از مشرق باب الحسین(ع) در ولایت می درخشد همچو نور نیّرین وارث علم لدنّی و زبور اهل بیت(ع) سیّد سجاد زین العابدین(ع) نور دو عین تا کند باب دعا را باز در ملک وجود بر نبیّ خاتم (ص) و آلش تو بفرستی درود این علیّ ثانی (ع) اندر دولت آل علیّ(ع) گشته شرق و غرب عالم از وجودش منجلیّ هم عرب هم فارس از یُمن قدومش مفتخر در مهابت در شجاعت در ولایت صیقلی بر محمد (ص) بر علی(ع)بر باب و مام وی درود با تبسّم برخلایق باب حکمت می گشود بود همراه پدر با خیل عاشورائیان تا بود بعد از شهادت ها امیر کاروان کاروان در زیر چتر خود به فرجام آورد خطبه های آتشینش رهنمای انسیان حامی دین و ولایت حافظ اسلام بود پاسدار آل پیغمبر(ع) همه ایام بود دشمنان از بهر اطفاء چراغ سرمدی تا شود خاموش انوار جلال ایزدی حیله ها کردند اما جمله نقش آب شد مانده ثابت تا قیامت این کمال احمدی(ص) تا بماند نور قرآن و ولایت در وجود حضرت سجاد (ع) بودی روز و شب اندر سجود اختناق و فتنه بودی در زمان حضرتش کربلا و کوفه و شام و مدینه بودنش دشمنان را خوار بنموده امام العارفین(ع) با حدیث و با دعا اندر زمان صولتش تا رهائی در مدیح حضرت او می سرود با درودی بر محمد(ص) باب یاسین را گشود (اثر طبع استاد حاج علی محمد رهائی شهرضائی) [ یادداشت ثابت - سه شنبه 95/2/22 ] [ 2:43 عصر ] [ رهائی ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  * رهائی قمشه ای * علی محمد رهائی متخلص به ( رهائی) فرزند یدالله درتاریخ سوم آبانماه یکهزار وسیصد و بیست شش شمسی در شب عید قربان در شهرستان شهرضا (قمشه سابق) درخانواده مذهبی و کشاورز دیده به جهان گشود پس ازگذراندن تحصیلات ششم ابتدایی قدیم به همراه پدر به شغل کشاورزی مشغول شد عشق و علاقه به قرآن و معارف اسلامی چنان بود که مرتب درکلاس درس قرآنی که مربی و استاد آن عموی ایشان حاج شیخ خلیل الله رهائی بودند مرتب حاضر و بهره ها می بردند کلاس قرآن آقای رهائی به شکلی بود که در آن زمان به دلیل جامعیت استاد آن از حیث قرائت و تجوید و صوت زیبا و منحصر به فرد و اخلاق و معنویت ایشان و همچنین علمیت ایشان از نظرعلوم حوزوی به تفسیر و فقه ادبیات وحکمت و فلسفه مشتاقان فراوانی را به این کلاس جذب می نمود و درآن زمان دوره رضاخان و پسر ملعونش که دوران اختناق بود فرصت بسیارخوبی برای اجتماع طالبان حق و حقیقت بود و در بین کلاسهای قرآنی که برگزار می شد کلاس شاخصی بود که برای کسانی که درآن شرکت می نمودند و افتخار می نمودند به حضورشان در این مجلس قرآن که نه تنها قرائت صرف بلکه مجلس درسی بود حول محور قرآن و بسیاری هم به دنبال آن مشتاق علوم حوزوی می شدند و به دنبال فراگیری آن وارد حوزه علمیه و افتخار طلبگی سربازی امام زمان عجل الله فرجه را می یافتند لذا شوق فرا گیری علوم حوزوی در وجود ایشان شعله ور و در آرزوی آن بودند اما به دلیل وضع سخت خانواده ازحیث معیشت که نه پشتیبانی می شدند تا بتوانند با خیالی آسوده به درس و تحصیل بپردازند بلکه داشتند درامور معاش خانواده کمک و یاور باشند توفیق حضور روزانه درحوزه را پیدا نکردند اما علاقه ایشان ایشان را آسوده نمی گذاشت لذا در پایان فعالیت کسب وکار روز و ایام تعطیل با درخواست از فضلا و اساتید حوزه همچون حجج اسلام شیخ محمدعلی مکارمی، شیخ محمدحسین رهائی ،شیخ غلامحسین اسماعیل پور،شیخ علی تاکی(نجفی) ،به محضرایشان حاضر می شدند و به فراگیری علوم حوزوی ادبیات نصاب و صرف و نحو و منطق جامع المقدمات و سیوطی تبصره و عروه و دیگر کتب حوزوی و بهره گیری و مطالعه سایرکتب اخلاقی مانند معراج السعاده و اعتقادی و تاریخی که از علمای دین می یافتند بهره می بردند شوق و ذوق به ادبیات وشعر و انس باکتب و اشعار بزرگانی همچون حافظ وخیام و علامه کمپانی(غروی ) و عمان سامانی و حاج میرزا ن |
